45-arowa działka na rogu al. Jana Pawła II i ulicy Dąbrowskiej w planie miejscowym została przeznaczona pod zieleń publiczną i parking. Z takim stanem rzeczy nie pogodziła się spółdzielnia mieszkaniowa, która jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości.
W skardze do sądu zaznaczono, że w studium działka ta była pod zabudowę wielorodzinną, a co ważniejsze, spółdzielnia dysponowała od 2007 roku decyzją o warunkach zabudowy pod blok. Wejście w życie planu zniweczyło niezrealizowane zamysły spółdzielców. W piśmie do sądu pojawił się standardowy pakiet zarzutów: m.in. niezgodność z zapisami studium, nadużycie władztwa planistycznego czy niewyważanie interesu publicznego i prywatnego.
Miasto odpierało zarzuty, twierdząc, że plan został uchwalony m.in. w celu ustalenia zasad ochrony osiedli przed dogęszczaniem zabudowy oraz zabudowaniem zieleni międzyblokowej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w wydanym pod koniec 2021 roku wyroku nie dopatrzył się uchybień w całej procedurze planistycznej. Dodatkowo uznał uzasadnienie uchwały za wystarczające.
– Do realizacji celów planu, jako zasadę przyjęto ochronę istniejących osiedli przed niekontrolowanym dogęszczaniem zabudowy oraz zachowanie i ochronę jak największej powierzchni istniejących i niezagospodarowanych terenów zieleni – stwierdził WSA.
– Przyjęte rozwiązania planistyczne realizują nie tylko wytyczne określone w studium, lecz także realizują zasady ładu przestrzennego oraz zrównoważonego rozwoju – czytamy w uzasadnieniu wyroku.
Uchylenie wyroku
Spółdzielnia złożyła skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego i wygrała. 6 lutego tego roku zapadł wyrok, który uchylił orzeczenie I instancji i unieważnił zapisy planu miejscowego w zakresie działki należącej do skarżącej. Oznacza to, że spółdzielnia będzie mogła wystąpić o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i na jej podstawie złożyć wniosek o pozwolenie na budowę.
Chyba że miasto szybciej uzupełni tę wyrwę w planie miejscowym. A jest co uzupełniać, ponieważ nieco ponad rok wcześniej NSA wydał równie negatywne dla miasta orzeczenie i utrzymał w mocy wyrok I instancji, który unieważnił zapisy planu w stosunku do 10 innych działek. Część z nich to tereny przy dawnym pasie lądowiska, część to nieruchomości leżące po sąsiedzku z omawianą wcześniej działką, jedna leży przy ul. Orlińskiego.
